โรงฝึกบูจินกัน ประเทศไทย

คำว่า Senpai (อ่านว่า เซ็มไป) มีความหมายถึงรุ่นพี่ในภาษาญี่ปุ่น
Blog ใหม่นี้มีจุดประสงค์ ที่จะแชร์มุมมองและความรู้ของผู้ฝึกรุ่นพี่ ในวิชาบูจินกัน บูโด ไทจุสสุ
จากโรงฝึกบูจินกันประเทศไทย ให้กับรุ่นน้อง และ บุคคลทั่วไป

สามารถเข้าอ่านได้ที่  http://bujinkan-thailand.com/senpaiblog/

ผมเขียนบทความนี้ครั้งแรกไว้ในบล๊อคส่วนตัว
[http://buyuth.wordpress.com/]
ขอนำมาวางไว้ในส่วนของโรงฝึกด้วยแล้วกัน สำหรับผู้ฝึกบูจินกันทุกคน

———————

เขียนไปในเรื่องก่อนหน้าว่าอาจารย์ชิราอิชิ อายุเจ็ดสิบปีแล้ว และ อาจารย์มาซึอะกิอายุ แปดสิบปีแล้ว
บางคนอาจจะว่า ทำไมอาจารย์ระดับนี้ถึงยังมาฝึกกันอยู่อีก บ้านเราส่วนมากอายุขนาดนี้ก็ไม่ออกไปไหนกันแล้ว
สำหรับบูจินกันฝึกกันนาน ๆ ทั้งนั้น ไม่ต้องดูที่ไหนไกลในโรงฝึกไทยเรานี่เอง
สิบกว่าปีที่ผ่านมาบางคนก็ฝึกตั้งแต่เป็นนักเรียน นักศึกษา และฝึกมาจนถึงป่านนี้ที่กลายเป็นคนทำงานมีลูกกันไปแล้ว　ถ้าที่ต่างประเทศนี่ก็ฝึกกันจนตายไปข้างนึงเลยทีเดียว

คนไม่เข้าใจก็สงสัย….ฝึกอะไรกัน ทำไมใช้เวลาขนาดนั้น

ถ้าตอบสั้น ๆ ก็ว่า ศิลปะการต่อสู้นั้นใช้เวลาการเรียนรู้ทั้งชีวิต ไม่มีวันจบ

แต่ขออธิบายขึ้นมาหน่อย
ถ้าฝึกถูกทางคุณจะพัฒนาตนเองได้เรื่อย ๆ  ไม่จำกัดเวลาและอายุ
ยิ่งมาอายุมากขึ้นสิ่งที่เคยมีจะไม่มี สิ่งที่ไม่มีก็จะมี มันจะเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ได้ทั้งทางดีและไม่ดี
ไม่ว่าเทคนิคท่าทาง ความคิด ความเข้าใจทั้งหลายมันจะเปลี่ยนไป
เหมือนกับที่เราเห็นคนที่สมัยหนุ่ม ๆ สำมะเลเทเมา แต่พอแก่ก็เข้าวัดเข้าวานั่นแหละครับ
ร่างกายที่จากหนุ่มมีพลัง มีกล้ามเนื้อสวยงาม พอผ่านการใช้งานมากขึ้นทุกวัน ๆ ไม่ทันไร
ก็เปลี่ยนไปเป็นไม่มีพลังและไม่มีกล้ามเนื้อ จะใช้วิธีเดิม ๆ ที่ฝึกมาแต่หนุ่มก็ไม่ได้
ก็ปรับก็แก้กันไปตามความเหมาะสม อะไรที่สมัยก่อนมองไม่เห็นหรือเข้าใจผิด
ฝึกนานไป ๆ ก็เริ่มมองเห็นขึ้นชัดขึ้น ถ้าไม่หลับตาหรือเลิกมองมันซะก่อน
สมัยหนุ่ม ๆ ใช้ร่างกายดี ๆ เข้าสู้ด้วยพลัง พอสักสามสี่สิบก็เริ่มหมดพลังซะแล้ว

ในบูจินกัน นินโปเองไม่เหมือนวิชาอื่น ๆ  การฝึกของบูจินกัน ไม่มี structure ที่บังคับเจาะจง นี่คือสิ่งที่ต่างจากหลายวิชา　ที่ว่าลูกศิษย์จะต้องเรียนอะไรบ้างในแต่ละครั้ง ถึงแม้จะมีตำรา Ten Chi Jin ที่อาจารย์มาซึอะกิเคยทำไว้　แต่ก็เป็นเพียง Reference  ให้ผู้สอนทราบว่าตอนสอนในระดับเบื้องต้นควรสอนและผู้ฝึกควรรู้อะไรเป็นพื้นฐานขั้นต้น　แต่สิ่งที่ฝึกนั้นไม่ได้เป็นไปตามตำราเลย การฝึกของบูจินกันเองที่ถูกต้องแล้วจะไม่ยึดตามตำรา　แต่มาจากการฝึกที่ถ่ายทอดจากอาจารย์ ไม่ยึดตามท่าร่างหรือกาต้า (แต่มีกาต้า)　เพราะโดยมากการฝึกกาต้าจะต้องฝึกที่ henka
ดังนั้นจึงไม่สามารถเอามาสอบสายกันได้ว่า สายนี้ ๆ ต้องรู้เทคนิคอะไรแล้วบ้าง
เพราะทุกเทคนิคควรจะทำได้และพัฒนาควบคู่กันไปทั้งหมด

การฝึกวิชาอย่างบูจินกันเป็นวิชาที่เหมือยจะง่าย ดูง่าย ในสายตาคนไม่เข้าใจ
หรือ แม้กระทั่งคนมาฝึกด้วยกันเอง ผมชอบเอาไปเทียบกับคณิตศาสตร์
คุณมีเครื่องหมายและตัวเลขที่จำกัด เด็กประถมจนถึงปริญญาเอกใช้ตัวเลขเดียวกัน
ถ้าเด็กประถมเห็นเด็กมัธยมเขียนสมการขึ้นมาสักอัน
เด็กประถมจะเข้าใจความหมายในระดับตัวเองเท่านั้น คือ รู้ตัวเลขว่าคืออะไรและเครื่องหมายบวกลบคูณหาร　เด็กมัธยมเองก็มีความเข้าใจในระดับตนเอง และ เด็กปริญญาเอกก็ต้องเข้าใจลึกลงไปในแก่นของสมการนั้น ๆ　การฝึกศิลปะการต่อสู้มักเป็นแบบนี้ ปีสองปีแรกมักเป็นปีที่ผู้ฝึกยังใหม่ ๆ จากไม่รู้แล้วเริ่มรู้ขึ้นมา　จนบางทีก็หลงตนไปกลายเป็นคิดว่าตัวเองรู้ไปหมด ทั้ง ๆ ที่ยังเหลืออะไรให้เรียนอีกมากแล้วก็เลือกทางอื่นเดินไปเสียก่อน

หากเราดูหัวข้อการฝึกของบูจินกันที่ผ่าน ๆ มา จะพบแนวการสอนที่วางไว้อย่างเป็นระบบ
ช่วงยุค 80 เป็นช่วงเปิดวิชาต้น ๆ  สอนพื้นฐาน และ เน้นการใช้ไทจุสสุ (ในแบบของกาต้า)
ช่วงยุค 90 ตอนต้น เมื่อนักเรียนมีพื้นฐานกัน เคลื่อนไหวกันเริ่มได้ก็สอนอาวุธต่าง ๆ เช่น ดาบ พลอง ง้าว พลองสั้น ดาบสั้น หอก
ช่วงยุค 90 ตอนหลังเป็นต้นมา สอนวิชาของแต่ละสาย(9 ริว) เนื่องจากพื้นฐานทั้งมือเปล่าและอาวุธได้แล้ว
จนช่วงปลายยุค 2000 เริ่มสอนเข้าสู่นินโป และ ลึกลงไปในความเข้าใจเรื่องนินจุสสุ และ อาวุธที่ผสมผสานในระดับสูงขึ้นไปอีก

จะเห็นว่าการสอนของอาจารย์เรียงระดับ และเตรียมความพร้อมให้กับนักเรียนมานาน 20-30 ปี!
ที่จะเข้าสู่การฝึกของนินโป นินจุสสุ ที่ไม่ใช่แค่การฝึกท่าเท่านั้น
ดังนั้นคนที่เข้าฝึกหลายปีก่อนกับตอนนี้ บรรดาท่าร่างที่ใช้ฝึกต่าง ๆ แทบจะต่างกันโดยสิ้นเชิง
อาจารย์มะซึอะกิ ถึงมักบอกว่าให้นักเรียนฝึกอย่างสม่ำเสมอ และเลือกครูผู้สอนที่ฝึกสม่ำเสมอเช่นกัน
ทำให้ในระบบของบูจินกันจึงมีการทำบัตรชิโดชิ(บัตรสมาคมผู้ฝึกสอน)ให้กับครูผู้สอน ที่ต้องต่ออายุทุกปี　เพราะต้องการคงคุณภาพของผู้สอน เพราะเราก็จะเห็นได้ว่าในต่างประเทศก็มีผู้สอนจำนวนมากโดยเฉพาะยุคแรก ๆ ฝึกปีสองปีไปเปิดโรงฝึก　แล้วก็เลิกฝึกตัวเองไปแล้ว บางทีฝึกมาปีสองปีเอาไปสอนเป็นสิบปีความรู้ตอนแรกไม่ถึงไหน และ ไม่ได้เรียนรู้เพิ่มเติม (แล้วเอาอะไรไปสอน)
ยกตัวอย่าง อย่างที่เขียนไล่จำนวนปีข้างต้น หากคนเลิกฝึกไปเมื่อยุค 80 ยังไม่ได้เรียนรู้เรื่องอาวุธ ไม่ได้เรียนเรื่องนินโป ยังขาดความรู้อีกมาก　ยังไม่ได้ถึงระดับที่อาจารย์ต้องการถ่ายทอดออกมาด้วยซ้ำไป และ ยังไม่ได้รู้สิ่งที่อาจารย์สอนในช่วงหลัง ๆ

(นอกจากนั้นการเข้าฝึกกับอาจารย์ก็เป็นโอกาสดี ที่คนสอนแต่ละคนจะเอาน้ำออกจากแก้วในแต่ละปี)

อย่างไรก็ตาม อาจารย์ชิราอิชิก็เน้นย้ำสม่ำเสมอว่า อย่ารีบอย่าเร่งตัวเองเกินไป
คนแต่ละคนจะมีพัฒนาขึ้นไปเรื่อย ๆ เหมือนขั้นบันไดทีละก้าว ๆ สูงขึ้นไป ขอให้ค้นหาตัวเอง ฝึกให้สนุก　เปิดหูเปิดตาตัวเองที่จะรู้อะไรใหม่ ๆ อย่ายึดติดกับสิ่งที่มีอยู่ และ เรียนรู้ไปแล้ว
แล้วช่วงนั้น เป็นหน้าที่ของนักเรียนที่จะฝึกฝนตนเองจนได้รับความไว้วางใจที่อาจารย์จะถ่ายทอดวิชาในแต่ละขั้น ๆ ออกไป

Bufu Ikkan!
Nijiryu

ในศุภวาระดิถีขึ้นปีใหม่ 
ขอส่งความระลึกถึง และ ความปราถนาดีมายังทุกท่าน ครอบครัวและมวลมิตร 
ให้ประสบความสำเร็จ รุ่งโรจน์ในชีวิตและการงานตลอดไป

ในปี พ.ศ. 2556 (ค.ศ.2013) ที่ผ่านมา การฝึกของโรงฝึกโดยรวมก็ผ่านไปได้ด้วยดี
ในปีที่ผ่านมาผมใช้ชีวิตอยู่ในประเทศญี่ปุ่นเกือบทั้งปี ปีนี้มีเหตุการณ์หลาย ๆ อย่างได้เกิดขึ้น
ทั้งในไทยและญี่ปุ่นจะขอสรุปเหตุการณ์สำคัญดังนี้

ขอเริ่มจากข่าวจากโรงฝึกหลักที่ญี่ปุ่น ปัจจุบันโรงฝึกบูจินกันมีผู้ฝึกประมาณสี่แสนคนทั่วโลก
โดยมีชิโดชิ(สายดำที่สูงกว่าระดับห้า)ประมาณเกือบสี่พันคน และ มีชิฮันระดับสายดำระดับสิบขั้น ku (jugodan) เกือบสี่ร้อยคน ที่กระจายอยู่หลายประเทศทั่วโลก การสอนการฝึกของบูจินกันนั้นดูเหมือนไม่ต่างไปจากเดิมนัก แต่จริง ๆ แล้ว ค่อนข้างต่างจากสิบปีที่แล้วมากพอควร

ในปีนี้หัวข้อการฝึกยังลึกลงไปในวิชานินจุสสุที่ไม่ได้ขึ้นกับตัววิชาสาขาใด ๆ (ริว)
ซึ่งหากดูจากหัวข้อการฝึกที่ผ่านมาทั้งหมดของบูจินกัน
ก็อาจจะพอมองเห็นรูปแบบการฝึกของอาจารย์มาซะอะกิที่วางแผนส่งต่อวิชาที่กว้างใหญ่
ให้กับนักเรียนมาได้หลายปีแล้ว คือ

ช่วงก่อนปี 1988 จนถึง ปี 1997 หัวข้อการฝึกคือพื้นฐาน ไทจุสสุ และ อาวุธประเภทต่าง ๆ เพื่อปูพื้นฐานทั้งหมดให้กับนักเรียน โดยเริ่มจากการฝึกการต่อสู้มือเปล่า การต่อสู้มือเปล่าและอาวุธ
และเข้าสู่การฝึกอาวุธทั้ง พลอง หอก ดาบ ง้าว นากินะตะ

ช่วงปี 1998 ถึง 2008 สิบปีต่อมาหลังจากที่พื้นฐานแน่นแล้วก็มาฝึกวิชาในแต่ละริว จากเก้าริวของบูจินกัน

หลังจากปี 2008 จนถึงปัจจุบันการฝึกเข้าสู้ระดับที่ลึกยิ่งขึ้น ในเรื่องของแนวคิดของบูชิ และ นินจุสสุ
การต่อสู้และการใช้ชีวิตกับธรรมชาติที่เป็นพื้นฐานมากที่สุด

ในปี 2013 เป็นปีแรกหลังจากผ่านมาหลายสิบปี ที่ไม่มีงาน Daikomyosai ในเดือนธันวาตามปรกติ
เนื่องจากเหตุการณ์แผ่นดินไหว และ ซึนามิที่ผ่านมา ทำให้อาจารย์มาซะอะกิ ตัดสินใจไม่ควรให้ผู้ฝึกสอนจำนวนมากมาอยู่ในที่ ๆ เดียวกับ เพื่อป้องกันเหตุที่ไม่คาดฝันที่อาจเกิดขึ้นได้
แต่อย่างไรก็ตามปีนี้คนจำนวนมากก็ยังเดินทางมาญี่ปุ่นเพื่อร่วมงานวันเกิดอาจารย์ตามปรกติ

สำหรับในเมืองไทย ในปีที่ผ่านมามีเรื่องให้อัพเดทหลายอย่าง ในเกือบสิบห้าปีของโรงฝึก
ปัจจุบันเรามีสายดำทั้งหมดยี่สิบคน ดูเหมือนจะเยอะแต่เมื่อเทียบกับจำนวนปีที่ผ่านมาแล้วไปถือว่าไม่ได้เยอะเท่าไรนัก โดยปีที่ผ่านมาเรามีข่าวดี เพราะ ได้มีสายดำขั้นห้าเป็นคนที่สองของไทย ที่ผ่านการทดสอบที่ญี่ปุ่นอีกหนึ่งคน คือ คุณณัฐธีร์ รุจิระชัยเวทย์ ที่เริ่มฝึกมาตั้งแต่เริ่มโรงฝึกยุคแรก ๆ ซึ่งหลังจากผ่านการสอบได้รับตำแหน่งชิโดชิ ก็สามารถมาทำการสอนได้ ซึ่งต่อไปก็จะเป็นผู้สอนแทนในระหว่างที่ผมอยู่ญี่ปุ่นหรือติดราชการ

ในเรื่องกิจกรรมของปีที่ผ่านมานั้น ในทริปญี่ปุ่นของปีมีผู้ฝึกของไทยหลายคนได้เข้ามาฝึกที่ญี่ปุ่น และ ได้รับคำชมในเรื่องของการฝึก พัฒนาการ รวมทั้งเรื่องของมารยาทในการฝึก ซึ่งขอให้รุ่นน้อง ๆ ได้ยึดถือปฏิบัติเป็นแนวทางที่ถูกต้องต่อไป

ต่อมาเป็นเรื่องประชาสัมพันธ์​ ในตอนนี้โรงฝึกบูจินกันประเทศไทย ได้มีการเปิดกลุ่มฝึกย่อยออกไปหลายที่ โดยต้นปีนี้จะมีกลุ่มฝึกเพิ่มขึ้นอีกสองแห่ง ทำให้ปัจจุบันนี้จะมีโรงฝึกหนึ่งหนึ่งที่ตึกช้าง (รัชโยธิน) และ กลุ่มฝึกทั้งหมดห้าแห่ง คือ กลุ่มฝึกหลักสี่, กลุ่มฝึกธนบุรี, กลุ่มฝึกชิดลม, กลุ่มฝึกสมุทรปราการ และ กลุ่มฝึกฉะเชิงเทรา  ซึ่งก็คาดหวังว่ากลุ่มฝึกแต่ละที่จะให้ความสะดวกกับผู้ฝึกใหม่ที่สามารถเข้าฝึกได้ง่ายขึ้น และ ผู้ฝึกเดิมที่สามารถเข้าฝึกได้หลายวันขึ้นเพื่อฝึกฝนได้ง่ายขึ้น

สุดท้าย สำหรับปีนี้ขอสมาชิกทุกคนมีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ทั้งกายและใจ
สามารถทำการฝึกได้อย่างสนุกสนาน สบายใจทุกคน

Rakuten Bufu!

ร.ท. เอก โอสถหงษ์​
Shidoshi (Jugo Dan) Bujinkan Budo Taijutsu
หัวหน้าโรงฝึกบูจินกันประเทศไทย

ตั้งแต่มกราคม 2557 เป็นต้นไป
จะมีการเปิดสอนคลาสพื้นฐานที่เปิดสอนสำหรับผู้ที่อายุตั้งแต่ 12 ปี ขึ้นไป
ใน 2 สถานที่คือ

1. กลุ่มฝึกธนบุรี ทุกวันเสาร์ 12.00 – 14.00 น.
http://thonburi.bujinkan-thailand.com
2. กลุ่มฝึกฉะเชิงเทรา ทุกวันเสาร์ 13.00 – 15.00 น.
http://chachoengsao.bujinkan-thailand.com

สำหรับผู้ที่สนใจอายุระหว่าง 12- 15 ปี แล้วยังไม่สามารถเข้าฝึกในคลาสปกติได้
สามารถเข้าฝึกได้ที่สองสถานที่ดังกล่าว

โดยในคลาสพื้นฐานนี้จะเน้นการฝึกพื้นฐานไทจุสสุ ลดความรุนแรงในการฝึกเข้าคู่ตามปรกติ
เพื่อความปลอดภัยสำหรับเยาวชนที่ยังอายุน้อย และ เน้นการฝึกพื้นฐานในท่าทางต่าง ๆ ที่ถูกต้อง
เพื่อปรับพื้นฐานความพร้อมให้ผู้ฝึกเข้าฝึกในคลาสทั่วไปต่อไป ไม่ได้เป็นเพียงคลาสเพื่อเยาวชนเท่านั้นแต่อย่างไร ผู้ฝึกทั่วไปสามารถเข้าฝึกในคลาสนี้ได้ควบคู่กับคลาสปรกติ

ผู้สนใจสามารถติดต่อสอบถามได้ที่กลุ่มฝึกทั้งสองแห่งโดยตรง
ส่วนโรงฝึกและกลุ่มฝึกนอกเหนือจากจากกลุ่มฝึกสองแห่งนี้ ยังเปิดสอนเฉพาะคลาสทั่วไปตามปรกติ (รับอายุ 15 ปีขึ้นไป)

สำหรับต้นปี 2557 โรงฝึกบูจินกัน จะมีกลุ่มฝึกเปิดใหม่ในสองจังหวัดในฝั่งตะวันออกของกรุงเทพ ได้แก่ กลุ่มฝึกสมุทรปราการ และ กลุ่มฝึกฉะเชิงเทรา
ผู้ที่สนใจสามารถดูข้อมูลได้จากเวปไซต์ต่อไปนี้

1. กลุ่มฝึกสมุทรปราการ เปิดเดือนกุมภาพันธ์ 2557
http://samutprakan.bujinkan-thailand.com
สถานที่อยู่บนถนนเทพารักษ์ โซนใกล้สำโรง ถนนศรีนครินทร์ บางนา

2. กลุ่มฝึกฉะเชิงเทรา เปิดเดือนมกราคม 2557
http://chachoengsao.bujinkan-thailand.com
สถานที่อยู่ที่อำเภอบางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา
สำหรับผู้ที่มาจากชลบุรีสามารถฝึกได้ที่นี่